Dawno, w zamierzchłych czasach, na ziemiach polskich panowała mądra i sprawiedliwa królowa o imieniu Wanda. Była ona ukochana przez swoich poddanych za swoją mądrość, sprawiedliwość i dobroć. Jednak wokół niej było wielu pretendujących do ręki królowej, którzy pragnęli zdobyć jej serce i rękę.

Królowa Wanda postanowiła, że wybierze męża nie poprzez ustawione małżeństwo czy korzystne polityczne sojusze, ale za pomocą wyjątkowego i sprawiedliwego testu, który pozwoli wyłonić najbardziej godnego kandydata.

Zgromadziła ona przed swoim tronem dziesięciu młodych i potężnych książąt, którzy pretensjonalnie stawiali swoje roszczenia. Królowa Wanda rzekła do nich: „Abyście zdobyli moją rękę, musicie wykazać się mądrością, odwagą i szlachetnym sercem. Macie jedno zadanie – przynieście mi największy kopiec ziemi, jaki tylko zdołacie znaleźć. Ten, kto przyniesie największy kopiec na Wisłę, zostanie moim mężem.”

Książęta byli zdeterminowani, by zdobyć względy królowej i ruszyli w drogę, by znaleźć największy kopiec ziemi. Zbierali ziemię ze wszystkich zakątków królestwa, z gór, lasów i równin. Z każdym dniem kopce ziemi rosły i stawały się coraz imponujące.

Jednak jednemu z książąt, imieniem Ryszard, przyszedł do głowy pewien pomysł. Postanowił nie używać siły ani brutalnej pracy, ale raczej sztuki i mądrości. Skonsultował się z najwybitniejszymi architektami i inżynierami, którzy zaproponowali mu innowacyjny plan.

Ryszard zlecił zbudowanie potężnego zbiornika na wodę na szczycie wzgórza. Kiedy wszystko było gotowe, zasunął zaporę, a woda zalała wzgórze, tworząc olbrzymi sztuczny jezioro. Na nim wzniosła potężny statek, na którym powstał wielki kopiec ziemi.

Gdy Ryszard podpłynął wraz ze swoim stateczkiem na Wisłę, królowa Wanda była pod wrażeniem jego pomysłowości i mądrości. Kopiec, który zbudował na jeziorze, był ogromny, przewyższając wszystkie pozostałe.

Królowa Wanda z dumą wybrała Ryszarda na swego męża, uznając, że jego sztuka i mądrość były godne docenienia. Ich małżeństwo przyniosło pomyślność królestwu, a Ryszard był wiernym i oddanym współrządcą, wspierającym królową we wszystkich jej sprawach.