W zaczarowanym lesie, w bajecznej krainie, Żył mały bohater o imieniu Jaś. Marzył o skarbie, co gdzieś w grocie tkwił, Lecz strach go ogarniał – na pewno zginie tam.

W ciemnym zakamarku, między skałami, Spoczywał ukryty skarb złoty i blady. Lecz pewnego dnia, w słońca blasku, Jaś odnalazł ścieżkę do ukrytej jaskini.

Tam zaskoczył go widok niezwykły, Na środku komnaty smok dumnie siedział. Nie straszył, lecz mrugał swoimi oczami, Chciał jedynie przyjaźni z malutkim Jaśkiem.

Smok opowiedział o skarbie ukrytym, Wspólnie postanowili go razem zdobyć. Przyjaciele złączyli siły i odwagę, Razem szli w długa podróż pełną uśmiechów.

Przemierzyli góry, pustynie i lasy, Rozwiązali zagadki, przekroczyli przepaście. Ich przyjaźń była kluczem do wszystkich tajemnic, Wraz z każdym krokiem rosła więź niewymowna.

W końcu dotarli do magicznej groty, Skarb złoty i brylanty w promieniach lśniły. Lecz Jaś wiedział, że to nie bogactwo ważne, Najcenniejsza była przyjaźń ze smoczkiem tym.

Smok i Jaś dziś razem w lesie mieszkają, Radość i uśmiech codziennie towarzyszą. Przyjaciele na zawsze, serca złączone, Znak, że przyjaźń czasem jest skarbem największym.